محصولات پریودی و تاریخچه آن: نواربهداشتی و دیگر محصولات پریودی چطوری به وجود آمدند؟
در طول تاریخ بشر، قاعدگی همواره با تابو همراه بوده و بحث در مورد این موضوعات پسندیده نبوده است.
حتی تا قبل از سال ۱۹۸۵، کلمه «پریود» هرگز در تلویزیون آمریکا گفته نشده بود. با این حال، این هنجارهای فرهنگی جلوی نوآوری در فناوری را نگرفتند. اولین پدهای یکبار مصرف در سال ۱۸۹۶ وارد بازار شدند.
حالا سوال اینجاست که:
روند تغییر استفاده از باند و الیاف گیاهی به نواربهداشتی، کاپ‌های قاعدگی و تامپون‌های مدرن چطوری اتفاق افتاد؟
با پیشرفت فناوری‌های مربوط به محصولات پریودی، با توجه به نیاز مصرف‌کنندگان،چه تغییری در محصولات به وجود آمد؟
سال ۱۸۰۰ تا ۱۹۰۰: چرخش قرن
در جوامع اروپایی و آمریکای شمالی در بیشتر دهه‌های ۱۸۰۰، استفاده از پارچه‌های قاعدگی خانگی که از جنس پارچه‌های بافته شده و یا پشمی بودند، رایج بود.
با شروع قرن، نگرانی در مورد رشد باکتری‌ها در اثر بهداشتی نبودن محصولات قابل استفاده مجدد، باعث شد بازار جدید محصولات بهداشت قاعدگی ایجاد شود.
بین سال‌های ۱۸۵۴ و ۱۹۱۵، بیست حق اختراع برای محصولات قاعدگی ثبت شد. مانند کاپ‌های قاعدگی (این کاپ‌ها از جنس آلومینیوم یا لاستیک سخت بود)، شلوارهای لاستیکی (یا لباس زیر با لاستیک) و حوله‌های لیستر (پدهای ماکسی)
محصولات در دهه ۱۸۷۰ خانه به خانه به بازار عرضه می‌شدند. اولین محصولات تجاری موجود برای مصرف‌کنندگان در دهه ۱۸۹۰ با نمایش محصولات در کاتالوگ‌ها ارائه شد.
محصولات پریودی مانند «کمربند کششی الاستیک بانوان» که از جنس ابریشم و الاستیک ساخته می‌شد و این قابلیت را داشت که یک پد به آن بسته شود و «پد ضد عفونی کننده و جاذب» تقریباً همزمان و در دهه ۱۸۹۰ معرفی شدند.
در سال ۱۸۹۶ اولین نوار بهداشتی از جنس گاز و پنبه وارد بازار شد. در آن سال‌ها به دلیل تابوهایی که در مورد قاعدگی وجود داشت، مصرف‌کنندگان در مورد خرید کالاهای بهداشتی قاعدگی مردد بود. این تردید در مصرف‌کنندگان باعث شکست محصول حوله‌های لیستر شد.
