سندرم پیش از قاعدگی را که در اصطلاح علمی « پی ام اس» می گویند چیست؟
آیا ممکن است ناآگاهی از یک پدیده پزشکی، رابطه زن و شوهر را تیره و تار کند؟ اگر آن پدیده سندرم پیش از قاعدگی باشد، پاسخ مثبت است.
سندرم پیش از قاعدگی را در اصطلاح علمی « پی ام اس» می گویند و شما، چه زن باشید، چه مرد باید دربارهاش آگاهی کامل داشته باشید چون زن های مبتلا به آن حق دارند بدانند علت وضع عجیب جسمی و روانی شان چیست و مردها نیز باید با خبر باشند که ممکن است همسر آینده شان به این سندرم مبتلا باشد و در این صورت چگونه باید با او رفتار کنند.
سندرم پیش از قاعدگی به معنای ظهور یکسری علائم جسمی و روانی خاص در زنان است که زمان بروزشان با چرخه قاعدگی ارتباط دارد. این نشانه ها به طور متوسط ۱۰ روز پیش از شروع قاعدگی آغاز می شود و امکان دارد در طول آن و یا حتی پس از آن هم ادامه داشته باشد.
علایم این سندرم در زنان، بسیار متنوع است و ممکن است دو زن مبتلا به آن، هیچ نشانه ای شبیه به هم نداشته باشند و تنها وجه مشترک شان، وجود رابطه میان بروز تغییرات منفی و غیرعادی با دوره قاعدگیاست.
.
در این دوره زنان معمولاً از نظر روانی به شدت حساس و آسیب پذیر میشوند. شاید اندوهگین یا دلنگران و بیقرار باشند و هر محرک کوچکی آشفته و خشمگین شان کند یا تمایلات جنسی شان کاهش یابد. نظمخواب شان مختل شود و اضطراب بالا، توانایی شان را برای تمرکز از بین ببرد یا احساس کرختی و رخوت کنند یا نتوانند رفتارشان را مثل گذشته کنترل کنند و برخی هیجانات را با شدت بیشتری بروز دهند.
مشکلات جسمی زن ها اما متنوع تر است امکان دارد دائماً احساس خستگی کنند یا دردهایی در نقاط مختلف بدن مثل سر، شکم، استخوان ها و عضلات احساس کنند و گاهی درد چنان زیاد باشد که حتی از لمس شدن اندام شان رنج بکشند.
شاید احساس کنند نفس کم می آورند یا دچار حملات آلرژیک شوند یا شفافیت پوست شان را از دست بدهند و دچار جوش یا لکه های پوستی یا تبخال یا درگیر مشکلات گوارشی مانند یبوست یا اسهال یا نفخ یا دلپیچه شوند. همچنین امکان دارد زیر چشم ها، شکم و مفاصل شان متورم شود.
گرچه هر زن مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی ممکن است برخی از این علائم را داشته باشد و برخی دیگر را نداشته باشد، اما معمولاً تحریک پذیری روانی و زودرنجی از نشانه های بسیار رایج در اغلب زنان است و به همین دلیل است که اگر مردی نسبت به این سندرم آگاه نباشد شاید با همسرش دچار چالش شود و کج خلقی و اندوه و کم طاقتی اش را تحمل نکند.
.
همچنین اگر زنی نسبت به این وضعیت جسمی اش بی خبر باشد ممکن است در دوره های ظهور علائم سندرم پیش از قاعدگی، میزان درگیریها و دلخوری هایش زیاد شود و تصمیم های غیرمنطقی بی بازگشت بگیرد. در حالی که آگاهی از این وضعیت به او کمک میکند خشمش را بیش از پیش مهار کند یا از قرار گرفتن در موقعیت های بحرانی بپرهیزد.
سندرم پیش از قاعدگی با نوشیدن زیاد چای یا قهوه یا قرار گرفتن
در شرایط مضطرب کننده بیشتر میشود و پژوهش ها نشان می دهد
نشانههای آن در زنانی که افسردگی دارند یا تغذیه شان غنی نیست، بیشتر است.
راه تشخیص سندرم پیش از قاعدگی چندان سخت نیست.
فقط کافی است حواس تان به تغییرات روانی و جسمانی یک زن در طول دو ماه باشد
و اگر این تغییرات در حدی است که زندگی او را مختل می کند
احتمال مبتلا بودنش به این اختلال زیاد است.
بسته به نوع علائمی که در زنان دیده میشود راه کنترل نشانههای سندرم قاعدگی انتخاب میشود
اما یکسری توصیه های کلی نیز درباره آن وجود دارد .
-برای مثال زنان بهتر است در این دوره؛از موقعیت های چالش برانگیز پرهیز کنند
و اگر با دیگران بویژه همسرشان درگیر شدند
به سرعت تصمیم گیری نکنند چون احتمالاً در آینده پشیمان میشوند.
-غذاهای کم نمک ،کم قند و کم چربی بخورند.
-با مشورت پزشک مولتی ویتامین مصرف کنند.
-چای و قهوه را کم یا قطع کنند.
–ورزش را در برنامه های روزانه بگنجانند.
-به اندازه کافی بخوابند چون کم خوابی علائم سندرم را تشدید میکند.
-اگر اشتهای شان زیاد میشود، آن را با افزایش وعده های غذایی در حجم های کم،
کنترل کنند چون خوردن با ولع زیاد و فاقد برنامه ریزی
به افزایش وزن ثابت پس از قاعدگی شان منجر خواهد شد.
