درد پریود نشانه چیست؟

بعضی دخترخانم‌ها در ناحیه رحم مشکل دارند یا رحم‌شان را به دلیل فیبرم و. . . خارج کرده‌اند اما تخمدان‌های‌شان خوب کار می‌کند. به این افراد می‌توان رحم اجاره‌ای یا رحم موقت را پیشنهاد داد. به این ترتیب که تخمک از خود فرد و نطفه از شوهرش گرفته می‌شود سپس جنین تشکیل می‌شود و در رحم خانم دیگری قرار داده می‌شوداین یکی از راه های درمان ناباروری در زنان است.
بعضی خانم‌ها نیز ممکن است به دلیل سرطان، شیمی‌درمانی و اشعه‌درمانی، تخمدان‌های‌شان از کار افتاده باشد و نابارور باشد. در این افراد می‌توان قبل از شروع شیمی‌درمانی از تخمدان‌ها بیوپسی گرفت و آن را ذخیره کرد سپس با اتمام درمان سرطان می‌توان آن بخش را دوباره به سر جای اول بخیه زد تا خانم بتواند بچه‌دار شود.

تنبلی تخمدان به این معنی نیست که تخمدان از کار افتاده باشد بلکه این اصطلاح معمولا برای تخمدان‌های پلی‌کیستیک به کار می‌رود. کسانی که به این بیماری مبتلا هستند معمولا دیر به دیر و هر دو ماه یک‌بار قاعده می‌شوند. درواقع تخمک‌گذاری در این افراد دچار اختلال است.
به‌طور کلی حدود 20 درصد از اختلالات تخمک‌گذاری مربوط به تنبلی تخمدان می‌شود و نا باروری اتفاق می افتد. این حالت می‌تواند ارثی باشد یا بر اثر نوع تغذیه، سبک زندگی غلط یا مقاومت به انسولین ایجاد شود. گاهی اوقات هم پیش می‌آید که خانم رحم و تخمدان دارد اما به دلایلی لوله‌هایش مشکل پیدا کرده‌اند. خوشبختانه درمان‌های طبی و جراحی برای این مشکلات وجود دارد و در صورت لزوم می‌توان از IVF هم استفاده کرد.

امروزه بیماری آندومتریوز در کشور ما بسیار زیاد شده است. در این بیماری بافت رحم در جایی به غیر از جدار داخلی رحم کاشته می‌شود.30 سال پیش شاید هفته‌ای یک مورد از این بیماری را می‌دیدیم اما الان هر روز چند مورد از آن را داریم. این بیماری می‌تواند بر اثر عوامل محیطی و تغذیه‌ای ایجاد شود و به اصطلاح بیماری تحصیل‌کرده‌ها نامیده می‌شود زیرا دخترانی که به دنبال تحصیل هستند و استرس‌شان زیاد است بیشتر به این ناباروری مبتلا می‌شوند.
با این حال علت واقعی آن هنوز مشخص نشده است. در کل هر خانمی‌ که قاعدگی منظم اما دردناک دارد و مجبور است آمپول مسکن بزند، نازایی برایش متصور است بنابراین باید حتما در مورد آن با پزشک خود مشورت کند زیرا می‌تواند باعث ناباروری شود.

اگر درمان‌های اولیه برای رفع مشکل ناباروری موثر نباشد، بیمار به مراکز نازایی ارجاع داده می‌شود. در این مراکز ابتدا از زوجین آزمایش‌هایی در رابطه با HIV، هپاتیت و دیگر بیماری‌های عفونی گرفته می‌شود.
درواقع نوزادی که از طریق IVF متولد می‌شود «Golden Baby» یا بچه طلایی نام دارد

بنابراین خیلی مهم است که شرایط برای ایجاد جنین به خوبی بررسی شود.

بعد از آن هم خانم باید روز دوم یا قبل از قاعدگی مراجعه کند و هر یک یا دو روز در میان سونوگرافی انجام دهد

تا رشد فولیکول‌های حاوی تخمک در تخمدان‌ها بررسی شود.

زمانی که تخمک به حد بلوغ برسد و اندازه آن حدود 18 تا 20 میلی‌متر شود،

آمپول دیگری به نام HCG به خانم تزریق می‌شود و 36 ساعت بعد فرد به اتاق عمل می‌رود

سپس از طریق سونوگرافی، تخمک‌ها از تخمدان گرفته می‌شوند

و بعد در آزمایشگاه با سیستم بسیار پیچیده‌ای برای IVF یا تلقیح اسپرم آماده می‌شود.
به این صورت که یک اسپرم از طریق میکرواینجکشن به تخمک تزریق می‌شود

و سه روز بعد جنین اولیه هشت سلولی از طریق واژن به رحم منتقل می‌شود.

در این شرایط معمولا بین دو تا چهار جنین را بیشتر منتقل نمی‌کنیم.

درواقع این موضوع به سن خانم بستگی دارد و هرچه سن بالاتر باشد، جنین بیشتری باید منتقل شود.

در واقع مواد اولیه و وسایل لازم برای این روش از خارج از کشور وارد شده

و هزینه آنها با دلار حساب می‌شود. این درحالی است

که پزشکان ایرانی حق‌العمل خیلی کمی دریافت می‌کنند

تا بتوانند در خدمت مردم باشند اما در خارج از کشور بیشترین هزینه مربوط به حق‌الزحمه پزشک است.