اما و اگرهای رابطه جنسی در دوران بارداری
دکتر اعظم السادات موسوی در گفتگو با سلامت آنلاین افزود: گاهی پزشک تشخیص می دهد که وضعیت بارداری فرد به گونه ای است که ممکن است جنین دچار سقط یا زایمان زودرس شود. در این صورت، انجام رابطه جنسی با ممانعت روبرو خواهد بود.
این متخصص زنان و زایمان ادامه داد: معمولا توصیه می شود که از هفته ۳۶ بارداری به بعد، رابطه جنسی اتفاق نیفتد. دلیل این مساله آن است که رابطه جنسی در این دوره ممکن است به پارگی زودرس کیسه آب در رحم مادر منجر شود.
وی خاطرنشان کرد: در اوایل دوره بارداری یا به عبارت دیگر در زمانی کمتر از ۱۲ هفتگی جنین، اگر کسی از دردهای زیر شکمی و همینطور خونریزی واژن رنج می برد، نباید رابطه جنسی برقرار کند. چرا که ممکن است اورگاسم و انقباض های رحم به سقط جنین منجر شود.
موسوی اظهار داشت: برخی معتقدند رابطه جنسی در اواخر دوره بارداری، برای کسانی که قصد زایمان طبیعی دارند، می تواند منجر به باز شدن دهانه رحم آنها شود و زایمان را تسهیل کند، اما این مساله هیچ ریشه علمی ندارد. رابطه جنسی در اواخر دوره بارداری، فقط از این جهت که ممکن است با پارگی کیسه آب به زایمان طبیعی کمک کند، در برخی موارد توصیه شده است.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد:
مایع منی دارای ماده ای به نام «پروستاگلاندین» است
که این ماده جزو مواد بیوشیمیایی به حساب می آید
که باعث شروع انقباضات رحمی می شود.
البته توصیه می شود که از هفته ۳۴ بارداری به بعد نزدیکی اتفاق نیفتد،
چرا که این انقباض ها، ممکن است به القای زایمان منجر شود.
این متخصص زنان و زایمان توصیه کرد:
بهتر است نزدیکی در دوران بارداری محدود باشد،
چرا که نزدیکی های مکرر ممکن است
عفونت های واژینال را به همراه آورد.
وی اظهار داشت: در دوران شیردهی،
زمانی که کودک فقط از شیر مادر تغذیه می کند،
با هر بار مکیدن سینه مادر توسط کودک، سطح «پرولاکتین» خون مادر بالا می رود.
همین مساله باعث می شود
تا حدود شش ماه پس از وضع حمل نوزاد،
قاعدگی ماهانه برای اینگونه مادران اتفاق نیفتد.
تخمک گذاری نیز به همین دلیل متوقف می شود.
